- Julie de Kinderen
We overleven in een gedissocieerde maatschappij.
Bijgewerkt: 8 jan 2019
Gisteren ochtend kreeg ik plots heel duidelijk door dat het niet gaat over enkele mensen met een trauma die (even) dissocieren. Maar dat het om iets veel groter gaat! Wij overleven in een gedissocieerde maatschapij. We zijn er ook in groot gebracht. We hebben geleerd dat dit normaal is. Dat het zo hoort. En we zijn het bovenop gaan gebruiken om te overleven.
Het is tijd dat we bewust kiezen om te stoppen met deze vlucht. Dat we gaan kijken naar de dieper liggende oorzaken. Dat we onze verantwoordelijkheid gaan nemen. Persoonlijk, maar ook zeer zeker als maatschappij. Voor onszelf, onze kinderen en de maatschappij. Vluchten heeft vroeg of laat geen zin meer!

Wat kunnen we hier aan doen als maatschappij?
23 keer bekeken0 reacties